ანჯეი ვაიდას „კატინი“

გულწრფელი რომ ვიყო, ცოტა სკეპტიკურად ვიყავი განწყობილი. სენსიტიურ და ეროვნული იდენტობის თემებზე გადაღებული ფილმები ვერ ასცდებიან ხოლმე პროპაგანდისტულ კომპონენტებს.

შესაძლებელი და შეუძლებელი არჩევანი - იშტვან საბოს „მხარეთა აზრი“

ისტორია ზოგჯერ დრამატულად, ზოგჯერ კი დამცინავი მოულოდნელობებით რითმავს თუ ააშკარავებს ხელოვნებისა და პოლიტიკური მოვლენების საბედისწერო კავშირებს.

იყავი მამაცი და ის გააკეთე, რასაც გული გიკარნახებს - მელ გიბსონის „მამაცი გული“

ფილმი მეცამტე საუკუნის შოტლანდიის ისტორიის ყველაზე მნიშვნელოვან მოვლენას შეეხება და, როგორც აღვნიშნეთ, ისტორიული ხასიათისაა. ფილმის მთავარი იდეა არის ბრძოლა თავისუფლებისათვის.

ანტუან დუანელს დღიური რომ ეწერა - ფრანსუა ტრიუფოს „400 დარტყმა”

დიდი ხნის წინათ, ბავშვობაში, რომელიმე ფილმი ძალიან რომ მომეწონებოდა, თავს ვალდებულად ვთვლიდი, ჩემი აღტაცება სხვებისთვისაც გადამედო და, ამისათვის, ამ ფილმს თავიდან ბოლომდე ვუყვებოდი ხოლმე.

დიდი მდინარის პირას, უღრანში - ვერნერ ჰერცოგის „ფიცკარალდო“

დიდხანს ვიფიქრე, როგორ უნდა ითარგმნოს Publikumsbeschimpfung. ალბათ, პუბლიკის შეგინება - საქმე ხომ მხოლოდ დარბაზში შეკრებილ მაყურებელს არ ეხება.

კაცი, რომელიც შეეშალათ: ალფრედ ჰიჩკოკი სამართლიანობასა და სასწაულს შორის

ამერიკული ყოველკვირეული ჟურნალის „ლაიფის“ 1953 წლის 29 ივნისის გამოშვებაში გამოქვეყნდა ჰერბერტ ბრინის სტატია, რომელშიც აღწერილი იყო ერთი სამწუხარო და უცნაური ამბავი...