პანდემიისას სერიალებს ჩავუჯექი. მანამდე სერიალებისთვის უბრალოდ, არ მეცალა. დავიწყე „სამეფო კარის თამაშებით“ და პროფესიული ინტერესის გამო, ისევ Netflix-ის „შავ სარკესთან“ მივედი...
ცხოვრება მშვენიერია, როცა ჩვენ გვერდით კრიტიკული მედია არსებობს. რა სჯობს, როცა მედია ჩვენთვის ან ჩვენ მაგივრად, პრევენციულად ცნობისმოყვარეობს...
Facebook-ზე 2011 წელს დავრეგისტრირდი. მთავარი მოტივაცია იყო ის, რომ მინდოდა იმ ჯგუფის მარაქაში გარევა, სადაც ჩემი მეგობრები და პოტენციური ნაცნობები იკრიბებოდნენ.
თქვენი არ ვიცი და მე ძალიან მიჭირს ამ დაზეპირებული, რეალური შინაარსისგან დაცლილი, შემგუებლური ფრაზების სმენა. რა იქნება? როდის? რაც მთავარია, როგორ?
ადამიანის მეხსიერებას (მედიისგან განსხვავებით) არ აქვს ჩართული ვიდეოკამერა, რომელიც ყველაფერს იწერს და საჭიროების შეთხვევაში “გადაახვევს“. ჩვენი გონება მოვლენებს სელექციურად იმახსოვრებს.
"ამაზე უარესად ვეღარ ვიქნებით, წარმოუდგენელია!“ - ამოიოხრა პესიმისტმა, მაგრამ სევდა არ დასცალდა: "ვიქნებით, როგორ ვერ! უარესობა ყოველთვის შესაძლებელია,“ - უპასუხა ოპტიმისტმა იმედიანად და თ
